Το να είσαι δάσκαλος δεν σημαίνει ότι είσαι αυθεντία. Ειδικά στα θέματα χορού. Όσο ζεις μαθαίνεις.
Είσαι απλώς ένας άνθρωπος με περισσότερες γνώσεις από ένα παιδί, μια κοπέλα, έναν άντρα που ξεκινάει τώρα το χορό . Σε εμπιστεύεται για να του μεταδώσεις τις γνώσεις σου, να τον βελτιώσεις και φυσικά να μην τον τραυματίσεις. Να του μάθεις πώς να προστατεύει το σώμα του, να δουλεύει με αυτό και να το αγαπάει.
Ως δάσκαλος θα πρέπει να είσαι δίπλα του, και όχι απέναντι του.
Αν έχεις να κάνεις με μικρές ηλικίες προσπάθησε να βρεις ένα ωραίο τρόπο να τους γυμνάσεις μέσω του χορού αλλά να τους δείξεις και την γοητευτική πλευρά που έχει ο χορός. Αν πάλι έχεις μαθητές σε μεγαλύτερη ηλικία, θα πρέπει επίσης να βρεις την ισορροπία μεταξύ αυστηρότητας, πειθαρχίας και παιχνιδιού κατά την διάρκεια του μαθήματος. Μεγαλώνοντας, λόγω των πολύωρων προπονήσεων που απαιτεί αυτή η τέχνη, μικροί και μεγάλοι ίσως να ξεχάσουν γιατί ξεκίνησαν να χορεύουν. Μένουν μόνο στα τεχνικά κομμάτια του. Εσύ, ως δάσκαλος θα πρέπει να τους θυμίζεις τους λόγους που ξεκίνησαν να βρίσκονται στην αίθουσα χορού.
Γίνε ο δάσκαλος/α που θα ήθελες να έχεις εσύ όταν ήσουν μικρό παιδί.
CONVERSATION