Αχίλλειος τένοντας

Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο παχύτερος και ισχυρότερος τένοντας του ανθρωπίνου σώματος. Βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του ποδιού μας, πίσω και πάνω από την πτέρνα. Μέσω του τένοντα αυτού καταφύονται στην πτέρνα ο γαστροκνήμιος και ο υποκνημίδιος μυς, οι οποίοι είναι πολύ βασικοί και χρήσιμοι στη βάδιση και στο τρέξιμο. Έχει υπολογιστεί ότι κατά το τρέξιμο στον αχίλλειο τένοντα ασκούνται δυνάμεις ίσες με το 8πλάσιο του βάρους μας, ενώ σε σπριντ μπορεί να φτάσουν και το 16πλάσιο!
Παρά το μεγάλο μέγεθος του, ο αχίλλειος τένοντας δεν διαθέτει δική του αιμάτωση αλλά εξαρτάται από τους γειτονικούς ιστούς για τον εφοδιασμό του με αίμα με αποτέλεσμα να έχει φτωχή τροφοδοσία. Για τον λόγο αυτό ο τένοντας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε τραυματισμούς και εκφύλιση και οι βλάβες του επουλώνονται αργά απαιτώντας αρκετό χρόνο.

Οι χορευτές χρησιμοποιούν συχνά τον αχίλλειο τένοντα τους. Είναι αυτός που θα ορίσει ένα demi και grande plie, καθώς και ένα releve, μια πτώση από ένα άλμα κ.α. Είναι ένα μέρος του σώματος που συχνά τραυματίζεται γιατί υπάρχει μια υπέρχρηση του. 

Ως συνήθως στον αχίλλειο τένοντα θα υπάρξουν μικροτραυματισμοί, μικρής έκτασης τραβήγματα και φλεγμονή.
Αίτια
- Λόγω απότομης φόρτισης του αχιλλείου, ενώ το γόνατο είναι σε έκταση 
- Λόγω ραχιαίας έκταση του ποδιού
- Λόγω απότομης σύσπασης της γαστροκνημίας, όπως κατά τη διάρκεια άλματος,
- Λόγω απότομης επιτάχυνσης, ή 
- Λόγω κατά την προσπάθεια αποφυγής μιας πτώσης.
- Συνεχές καταπονήσεις 
- Λόγω υπέρχρησης

Κλινική εικόνα 
Τα συνήθη συμπτώματα είναι:

- Πόνο και δυσκαμψία κατά μήκος του Αχίλλειου τένοντα κυρίως τις πρωινές ώρες
- Πόνο κατά μήκος του τένοντα ή στο πίσω μέρος της πτέρνας, που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα
- Πάχυνση του τένοντα
- Ανάπτυξη οστεόφυτου στο πίσω μέρος της πτέρνας
- Αδυναμία βάδισης
- Αδυναμία ανύψωσης στις μύτες των ποδιών 

Θεραπεία
Η αντιμετώπιση του τραυματισμού μπορεί να γίνει με:
- Παγοθεραπεία
- Ανάπαυση
- Μείωση της δραστηριότητας
- Διατατικές ασκήσεις
- Χορήγηση αντιφλεγμονώδη φαρμάκων
- Φυσικοθεραπεία

Ο καλύτερος τρόπος για να μην τραυματίζεται κανείς είναι η πρόληψη. Λόγω ότι η περιοχή αυτή διαθέτει σχετικά πτωχή αιμάτωση, γεγονός στο οποίο οφείλεται η σχετική αδυναμία του τένοντα να επουλώνει μικροτραυματισμούς και εκφυλιστικές αλλοιώσεις καλό θα ήταν να υπάρχει ένα καλό ζέσταμα πριν την έναρξη της προπόνησης, διατατικές ασκήσεις για την βελτίωση της ελαστικότητας της περιοχής, προοδευτική αύξηση ρυθμού και προοδευτική αύξηση μυϊκής ισχύος, αποφεύγοντας τις απότομες εναλλαγές του ρυθμού προπόνησης, σωστή επιλογή υποδημάτων στην καθημερινότητά μας. 



CONVERSATION